Μαρία Δουμάκη
Η Ελλάδα παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις, μετά το τρομερό δυστύχημα στα Τέμπη που κόστισε τη ζωή σε πολλούς ανθρώπους και “σημάδεψε” δεκάδες ψυχές.
Στο μοιραίο, επιβατικό τρένο, επέβαιναν κατά κύριο λόγο νέοι άνθρωποι, με το ΑΠΘ να θρηνεί για 9 φοιτητές, που “έφυγαν” το βράδυ της περασμένης Τρίτης.
Οι πρυτανικές αρχές του πανεπιστημίου εξέφρασαν με ανακοίνωση τη βαθύτατη θλίψη τους για την απώλεια των 9 φοιτητών, κάνοντας λόγο για μία πρωτόγνωρη τραγωδία.
“Στο ΑΠΘ βιώνουμε τη μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία του. Θρηνούμε για τους 9 φοιτητές μας που έχασαν τη ζωή τους. Είμαστε δίπλα στους 26 τραυματίες φοιτητές μας. Είμαστε όλοι μας συντετριμμένοι. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν την οδύνη μας και όλων των μελών της Πανεπιστημιακής Κοινότητας. Καλό παράδεισο στα παιδιά μας. Συλλυπητήρια και κουράγιο στις οικογένειες και τους δικούς τους ανθρώπους. Καλή ανάρρωση στους τραυματίες”, αναφέρουν οι Πρυτανικές Αρχές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Από τη δική του μεριά, ο πρύτανης του ΑΠΘ, Νίκος Παπαϊωάννου, σημείωσε στη δήλωσή του:
“Η οικογένεια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης θρηνεί. Θρηνεί για τα εννέα -με τα έως τώρα δεδομένα- παιδιά της που χάθηκαν στο τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα, τόσο άδικα και ξαφνικά. Η ζωή στο ΑΠΘ “πάγωσε” στο λεπτό της μοιραίας σύγκρουσης. Ως πατέρας, μα και ως πρύτανης, λυγίζω μπροστά στο αδιανόητο που συνέβη, μα κι αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ τα οδυνηρά συναισθήματα που με κατακλύζουν, για να καλέσω όλα τα μέλη της οικογένειάς μας να είμαστε δυνατοί, ώστε ενωμένοι να σταθούμε πλάι στις οικογένειες των φοιτητών μας που χάθηκαν. Να σταθούμε πλάι στους συναδέλφους μας καθηγητές που θρηνούν τα παιδιά τους, να σταθούμε πλάι σε όσους περιμένουν τη σπαραχτική διαδικασία της αναγνώρισης, να σταθούμε πλάι στους 26 τραυματίες-μέλη της πανεπιστημιακής μας κοινότητας, που επιβίωσαν στο φρικτό δυστύχημα, αλλά ποτέ δε θα είναι οι ίδιοι. Να σταθούμε δυνατοί ο ένας για τον άλλον. Κι ο συλλογικός μας πόνος να γίνει δύναμη που θα στηρίξει τους οικείους των θυμάτων, δύναμη που θα τη χρειαστούν για να μάθουν να ζουν ξανά.
Δεσμεύομαι προσωπικά ότι το Αριστοτέλειο θα υποστηρίξει με κάθε δυνατό τρόπο -ηθικά και πρακτικά- τις οικογένειες των θυμάτων της τραγωδίας, που υπήρξαν μέλη και της δικής μας οικογένειας. Και θα σταθεί επίσης, όπως οφείλει ένα δημόσιο πανεπιστήμιο, αρωγός στην Πολιτεία, με συγκεκριμένες προτάσεις και έργα, ώστε το ανθρώπινο λάθος, να μην είναι ποτέ ξανά ικανό να αποβεί μοιραίο. Οι ψυχολόγοι του Κέντρου Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης του Πανεπιστημίου μας καθώς και η ειδική επιστημονική ομάδα της της Γ Ψυχιατρικής Κλινικής του ΑΧΕΠΑ, είναι στη διάθεση κάθε μέλους της πανεπιστημιακής κοινότητας, για να βοηθήσουν στη διαχείριση του σοκ που όλους μας έχει καταβάλει”.
