Βίκυ Γκένου
Η Philippine Leroy Beaulieu, που έγινε γνωστή κι αγαπήθηκε από το κοινό, μέσα από τον ρόλο της “Σιλβί” στη δημοφιλή σειρά του Netflix, “Emily in Paris”, έχει διαγράψει μία σπουδαία πορεία στο χώρο της υποκριτικής.
Σε μία μεγάλη συνέντευξή της, η ηθοποιός μίλησε για τα πρώτα της βήματα και την οικογένειά της, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή της.
“O πατέρας μου ήταν ηθοποιός, μεγάλωσα σε μια πολύ καλλιτεχνική οικογένεια. Η ιδέα του να γίνω ηθοποιός μου ήρθε σταδιακά, όχι ξαφνικά. Αρχικά, όταν ήμουν 6 ετών ήθελα να είμαι χορεύτρια. Στα 12 είχα δει το “Cabaret” κι είχα ξετρελαθεί με τη Liza Minnelli και συνειδητοποίησα ότι το τραγούδι και ο χορός συνδέονταν με την υποκριτική και ήταν πολύ ενδιαφέρον. Όταν είπα πραγματικά ότι θέλω να γίνω ηθοποιός ήμουν περίπου 15 ετών.
Την πρώτη φορά που πήρα ένα ρόλο σε ταινία ήμουν πολύ νέα κι είχα κάνει ένα κάστινγκ με τον Roger Vadim που υπήρξε παντρεμένος με την Jane Fonda κι ήμουν εντυπωσιασμένη από αυτόν. Όχι ότι συνέκρινα ποτέ τον εαυτό μου με αυτές τις γυναίκες, γιατί πάντα τις έβλεπα ως πάνω από κάθε στάνταρ. Όταν ο ατζέντης μου, μού είπε ότι πήρα τον ρόλο δεν το πίστευα, είχαν πάρει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια ταινία. Εμπνέομαι από πολλά πράγματα. Είναι οι άνθρωποι που έχω γύρω μου, μερικές φορές μπορεί να είναι ένα ζώο, ένα φυτό, μια καταιγίδα ή μια φωτιά μπορεί να σε εμπνεύσει για έναν χαρακτήρα”.
Όσο για τους ανθρώπους που τη συμβουλεύουν; Όπως είπε η Γαλλίδα, έχει μία ξεχωριστή σχέση με την κόρη της:
“Έχουμε μια πολύ στενή σχέση και μου τηλεφωνεί όταν χρειάζεται βαθιές συμβουλές για τα θέματά της και κάνω κι εγώ το ίδιο, αλλά δεν της το λέω για να μην προσθέσω βάρος στους ώμους της. Το μυστικό της αυτοπεποίθησης που έχω, είναι η ηλικία. Ξεκινάς να μην δίνεις δεκάρα για τίποτα, σε ενδιαφέρει λιγότερο η εικόνα σου και σε ενδιαφέρουν περισσότερο οι άλλοι άνθρωποι και ο κόσμος γύρω σου.
Υπήρξε μια αλλαγή σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Αυτό με κάνει πολύ περισσότερο σίγουρη για τον εαυτό μου κι είναι μια ανακούφιση να μην χρειάζεται να σκέφτομαι τον εαυτό μου πια. Γιατί όταν είσαι νέα ηθοποιός είσαι τόσο φοβισμένη γιατί θες να είσαι αγαπητή. Δε με νοιάζει πια αν με αγαπούν οι άλλοι, ενδιαφέρομαι για το εάν μπορώ εγώ να αγαπώ ανθρώπους. Ξαφνικά έγινε πιο σημαντικό το εάν μπορώ να αγαπήσω από το εάν μπορώ να αγαπηθώ και αυτό με κάνει να είμαι πιο χαλαρή”.
